Το δράμα στη Ρώμη

 Το δράμα ήταν το πρώτο λογοτεχνικό είδος που καλλιεργήθηκε στη Ρώμη, όχι όμως από Ρωμαίους. Αυτό το λογοτεχνικό είδος περιλάμβανε κωμωδίες και τραγωδίες.Τρεις ήταν οι πιο σημαντικοί εκπρόσωποι, οι οποίοι ασχολήθηκαν με το δράμα: ο Λίβιος Ανδρόνικος, ο Νέβιος και ο Έννιος. Ο Λίβιος και ο Νέβιος έζησαν την ίδια εποχή, ενώ ο Έννιος μια γενιά αργότερα. Κανείς τους δεν είχε ρωμαϊκή καταγωγή, αλλά προέρχονταν από τη Νότια Ιταλία.

Είχαν ένα κοινό: δεν ασχολήθηκαν μόνο με το συγκεκριμένο είδος, αλλά ενετρύφησαν και σε άλλα είδη.

Ας δούμε αναλυτικά τον κάθε εκπρόσωπο!

Λίβιος Ανδρόνικος

Προτιμούσε τα ελληνικά πρότυπα όσον αφορά το περιεχόμενο, ενώ ως προς τη μορφή και το μέτρο δημιούργησε το σενάριο στίχο, στον οποίο προσπάθησε να προσαρμόσει το ιαμβικό και τροχαϊκό μέτρο. Το πρώτο του έργο ανέβηκε το 240 π.Χ. και σημαίνει την απαρχή της λατινικής λογοτεχνίας. Το 270 π.Χ. με εντολή του κράτους είχε συγγράψει έναν ύμνο, ο οποίος επρόκειτο να εκφωνηθεί από νεαρές παρθένες. Από τον ύμνο αυτό δεν έχει σωθεί κάποιο απόσπασμα. Όσες πληροφορίες έχουν φτάσει σε εμάς προέρχονται από έμμεσες πηγές. Το πιο γνωστό του έργο είναι η Odusia σε σατούρνιο στίχο από το οπίο σώθηκαν περίπου 45 στίχοι. Στη δραματική ποίηση σώθηκαν 10 τραγωδίες και 3 κωμωδίες. τα θέματα των τραγωδιών τα άντλησε από το μυθικό κύκλο της Τροίας (τίτλος έργου: Ajax Mastigoforus, εμπνευσμένο από τον Αίαντα του Σοφοκλή). Από τις κωμωδίες έχουμε στα χέρια μας τον τίτλο «Gladidus», από τα λίγα αποσπάσματα που έχουν σωθεί.

Νέβιος

Συμμετείχε στον πρώτο Καρχηδονιακό πόλεμο. Ανέβασε τις πρώτες του κωμωδίες το 235 π.Χ. Το κύριο χαρακτηριστικό των κωμωδιών του ήταν η αναφορά στην πολιτική μέσα από την άσκηση κριτικής. Βασικό του έργο είναι το Bellum Punicum, ένα ιστορικό έπος σε σατούρνιο στίχο αναφερόμενο στον Καρχηδονιακό πόλεμο. Έχουν σωθεί μόνο 60 αποσπάσματα. Ένα άλλο του έργο είναι το Αίτιον, μια διήγηση που αναφέρεται και πάλι στην ιστορία, στις περιπλανήσεις του Αινεία και στην ίδρυση της Ρώμης. Περισσότερο ενδιαφέρον έδειξε για τις κωμωδίες, ενώ από τις τραγωδίες που έχει γράψει, έχουν σωθεί μόλις 8 αποσπάσματα.

Έννιος

                                                                                   

Ισχυριζόταν πως είχε τρεις καρδιές: μια ελληνική, μια λατινική και μια οσκική. Στο προοίμιο του έπους του ονομάζει τον εαυτό του «δεύτερο Όμηρο». Έγραψε έπος, τραγωδίες και κωμωδίες. Το πιο αξιόλογο έπος του έφερε τον τίτλο «Annales«, χωρίστηκε σε 18 βιβλία και περιείχε την ιστορία της Ρώμης από την αρχή μέχρι την εποχή του. Το έπος του περιελάμβανε πολλά στοιχεία ομηρικά. Από τις κωμωδίε του σώθηκαν μόνο 2 τίτλοι, ενώ είχε συνθέσει και ιστορικά δράματα.

Μαρία Ρέκλου, Φοιτήτρια του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ.

Πηγή: Ιστορία Λατινικής Λογοτεχνίας, Michael Von Albrecht