Ιστορία Β' Γυμνασίου, Κεφάλαιο 1, Μάθημα 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΙΩΝΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ (330 – 717)

Βυζάντιο: το χριστιανικό κράτος της ελληνορωμαϊκής Ανατολής, που προήλθε από τους κόλπους της Ρώμης

I.                  Η μετεξέλιξη του Ρωμαϊκού κράτους

1.     Από τη Ρώμη στη νέα Ρώμη

Η ύπαρξη του Βυζαντίου οφείλεται στο έργο του Κων/νου Α’.

Ο Κων/νος Α’ για να προστατεύσει το κράτος πήρε κάποια μέτρα:

Α) ίδρυσε ένα κέντρο στην Ανατολή (την Κωνσταντινούπολη)

Β) Αναγνώρισε τη χριστιανική λατρεία

Γ) Διέκρινε την πολιτική από τη στρατιωτική εξουσία

Δ) Έκοψε ένα σταθερό χρυσό νόμισμα.

               

ΙΔΡΥΣΗ ΚΩΝ/ΠΟΛΗΣ

Όταν ο Κων/νος Α’ νίκησε το Λικίνιο (324) αποφάσισε να ιδρύσει ένα νέο διοικητικό κέντρο σε κάποιο σημείο που είχε μεγάλη εμπορική σημασία.

Προτίμησε την Ανατολή για τους εξής λόγους:

à η Ανατολή είχε περισσότερο πληθυσμό και πιο ισχυρή οικονομία απ’ ότι η Δύση

è Οι Χριστιανοί στην Ανατολή ήταν περισσότεροι

è Υπήρχαν θρησκευτικές συγκρούσεις στην Ανατολή

è Από εκεί μπορούσε να αντιμετωπίσει πιο εύκολα Πέρσες και Γότθους.

Στόλισε την πόλη με νέα τείχη, εκθαμβωτικές λεωφόρους, πλατεία και ωραία έργα τέχνης.

Τα έργα έλαβαν τέλος στις 11 Μαϊου 330, έγιναν τα εγκαίνια της Πόλης κι έλαβε το όνομα του ιδρυτή της à Κωνσταντινούπολη.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα απέκτησε χαρακτηριστικά χριστιανικής πόλης, αφού ιδρύθηκαν πολλές εκκλησίες.

Αυξήθηκαν κατά πολύ οι κάτοικοι κι έτσι σε δύο αιώνες ξεπέρασε την παλαιά Ρώμη.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι Χριστιανοί στην Ανατολή ήταν αρκετοί και μπορούσαν να στηρίξουν το νέο Βυζάντιο σε σχέση με τους Δυτικούς.

Ο Κων/νος Α’, όταν νίκησε το Μαξέντιο, έθεσε στο νόμισμά του το μονόγραμμα του Χριστιανισμού (Χριστόγραμμα), που ήταν το πιο σημαντικό σύμβολο για τους πιστούς.

                       

Διάταγμα των Μεδιολάνων (313): επέτρεψε στους Χριστιανούς να ασκούν ελεύθερα τη λατρεία τους και είχαν ίσα δικαιώματα με τις υπόλοιπες θρησκείες. Το διάταγμα βασίστηκε στον Κων/νο και τον Λικίνιο.

Το 325 ο Κων/νος συγκάλεσε συνέδριο στη Νίκαια της Βιθυνίας που αφορούσε όλες τις επαρχίες τους Οικουμενικού Ρωμαϊκού κράτους κι έτσι η σύνοδος ονομάστηκε Οικουμενική. Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος απευθυνόταν στη διδασκαλία της Εκκλησίας προκειμένου να αποφευχθούν οι αιρέσεις.

Μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf

Μαρία Ρέκλου, Φοιτήτρια του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ.